16 listopada 2022 r. odbyła się w Gdańsku ogólnopolska konferencja naukowa „Uczelnie wyższe w Trójmieście w latach 1945–1970”, zorganizowana przez Oddziałowe Biuro Badań Historycznych Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku i Wydział Historyczny Uniwersytetu Gdańskiego.
W konferencji brał udział dr Krzysztof Prętki, kierownik Pracowni Historii Zdrowia Publicznego oraz Polityki Społecznej i Zdrowotnej, który wygłosił wystąpienie pt. „Jarosław Iwaszkiewicz (1906-1985). Profesor nauk medycznych. Twórca gdańskiej otolaryngologii. Doktor honoris causa Akademii Medycznej w Gdańsku”.
Jarosław Iwaszkiewicz urodził się w 1906 r. w Siniawce koło Nowogródka. W 1924 r. ukończył gimnazjum w Nieświeżu i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego, które ukończył w 1931 r. W czasie studiów podjął pracę na stanowisku młodszego asystenta w Klinice Otolaryngologicznej UP. W 1931 r. został starszym asystentem, a w 1934 r. adiunktem. W kampanii wrześniowej 1939 r. był lekarzem 110 Szpitala Polowego. Po ewakuacji do Rumunii był lekarzem w obozie internowanych żołnierzy polskich w Turgu Jiu. Po przybyciu do Francji ukończył Szkołę Podchorążych Sanitarnych Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Combourgu i został skierowany do grupy sanitarnej 10 Brygady Kawalerii Pancernej. Po upadku Francji został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie pracował na Oddziale Otolaryngologicznym Polskiego Szpitala Wojennego w Symington. W 1941 r. został powołany na stanowisko wykładowcy otolaryngologii w Katedrze Otolaryngologii Polskiego Wydziału Lekarskiego przy Uniwersytecie w Edynburgu. W 1942 r. został członkiem Rady Zdrowia przy Ministrze Pracy i Opieki Społecznej Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. W latach 1942-1946 był kierownikiem Oddziału Otolaryngologii Szpitala im. Ignacego Paderewskiego w Edynburgu. W 1947 r. powrócił do Polski i rozpoczął działalność dydaktyczną na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku, gdzie w 1948 r. został kierownikiem Katedry i Kliniki Otolaryngologii. W 1948 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1963 r. profesora zwyczajnego. W latach 1949-1953 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950 r. Akademii Medycznej). W 1974 r. Senat Akademii Medycznej w Gdańsku podjął uchwałę o nadaniu mu godności doktora honoris causa. Zmarł w 1985 r. w Gdańsku.
W konferencji naukowej brali udział, obok organizatorów, także naukowcy z: Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, Politechniki Gdańskiej, Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku, Akademii Marynarki Wojennej im. Bohaterów Westerplatte w Gdyni, Muzeum Gdańska i Uniwersyteckiego Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku.
